ببین، این فیلمه اسمش هست "یه هیپستر در اسپانیای روستایی". اسمش که خیلی باحاله، نه؟ انگار یه جور تضاد جالبی توش داره. داستان از این قراره که یه فعال سیاسی شهرنشین، یه جورایی بچه سوسول و ساده‌دل به اسم کیکه، از طرف رئیس حزبش تبعید میشه به یه دهات دورافتاده توی استان تروئلِ اسپانیا. فکر کن، هیپستر و دهات! خود این ترکیب خنده‌داره. ماموریتش هم اینه که اونجا کارگاه‌های آموزشی بذاره و کشاورزی پایدار رو ترویج بده. ولی خب، اینا همش بهونه‌ست. رئیس حزبه می‌خواد از شر این پسره خلاص شه که با دوست دختر کیکه، لینا، وقت بگذرونه! نامردیه دیگه، سیاست کثیفه! حالا این کیکه بدبخت میرسه به دهات، فکر می‌کنه قراره همه فرش قرمز پهن کنن براش و از ایده‌های مدرنش استقبال کنن. ولی مگه دهاتی‌ها حالیشونه این حرفا؟ هیچکی تحویلش نمی‌گیره. فقط یه زنی هست به اسم لوردس که صاحب یه می خونه‌ست، یکم بهش کمک می‌کنه. فکر کنم لوردس باید یه جورایی پناهگاه این هیپستر بیچاره باشه تو اون فضای غریب. بازیگرای فیلم هم چهره‌های آشنایی دارن. پاکو لئون و ماکارنا گارسیا رو که احتمالا بشناسی. بقیه بازیگرا هم انگار اسپانیایی‌ های معروفن. کارگردانش هم امیلیو مارتینز لازارو هست. اسمشو شاید نشنیده باشی ولی خب کارگردانه دیگه، کارش اینه فیلم بسازه! منتقدها انگار خیلی با فیلم حال نکردن. یه منتقد گفته همه‌چیزش قدیمی شده، هم داستانش، هم بازیاش، حتی داستان عاشقانه فیلم. یکی دیگه هم گفته کمدیش اصلا چنگی به دل نمی‌زنه، فیلمنامه تنبله، بین بازیگرا شیمی نیست و کلا خنده‌دار نیست. یه منتقد دیگه هم یکم مهربون‌تر بوده گفته فرمولیه ولی خب یه جاهایی خنده‌داره. خلاصه انگار فیلم خیلی شاهکار از آب در نیومده. ولی خب، شاید باحال باشه واسه یه بار دیدن. مخصوصا اگه بخوای یه کمدی سبک ببینی که خیلی هم عمیق نباشه و فقط بخندی. شاید تضاد بین زندگی مدرن هیپستری و زندگی روستایی خودش کلی موقعیت خنده‌دار تو فیلم ایجاد کرده باشه. در کل به نظر میاد فیلمیه که نه خیلی خوبه نه خیلی بد، یه چیزی بین این دوتا. اگه وقت داشتی و دنبال یه فیلم کمدی اسپانیایی گشتی، شاید بد نباشه یه نگاهی بهش بندازی. ولی خب، خیلی توقع نداشته باش که با یه اثر هنری فاخر روبرو بشی! بیشتر جنبه سرگرمی داره انگار.